Welkom op de website gewijd aan leven en werk van Louis Van Lint (Brussel 1909 - Kraainem 1986), toonaangevende Belgische kunstschilder, die zowat vijftig jaar lang actief was tijdens de XXe eeuw.

De figuratieve jeugdwerken uit de periode 1935-1945 , fauvistisch-expressionistisch van stijl met vaak Ensoriaanse karaktertrekken, getuigen meteen van een heel eigen visie en een ongemeen sterk kleurgevoel.
Centrale figuur van de sinds 1941 jaarlijks ingerichte salons  Apport, wordt hij tijdens de oorlog gerekend tot de "animisten". De kunstenaar verzet zich echter meteen tegen de rustig esthetiek van deze richting met zijn doek 'Écorché' (Gevild) uit 1943. In 1945 wordt hij door Robert Delevoy aangetrokken als mede-oprichter van de 'Jeune Peinture Belge' (Jonge Belgische Schilderkunst, en ontpopt zich meteen, via de talrijjke binnen- en buitenlandse tentoonstellingen van de groep, tot een van de spilfiguren ervan.
Meteen na het einde van dit avontuur, in 1948, wordt Van Lint de eerste Belgische kunstenaar die de stap zet naar de lyrische abstractie, als picturale neerslag van de ervaringen opgedaan in contact met de natuur.
Veertig jaar lang zal hij alle mogelijkheden van een eigen beeldtaal onderzoekenn. Warm en lyrisch, maar altijd beredeneerd. Nu eens wil hij  tellurische krachten vormgeven of aan het eeuwige ritme van de zee, dan weer aan het organische  of aan een opvlammende cosmos ; hij zal er echter steeds zijn eigen psychische spanningen of zijn hang naar innerlijke vrede aan koppelen.

Het oeuvre van Louis Van Lint  werd ontsluierd dankzij individuele exposities die sinds 1942 ingericht werden, waaronder in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, in Parijs en Amsterdam, op de Biënnale van Venetië in 1956, in de Musea van CVerviers, Elsene, Charleroi en Louvain-la-Neuve, alsook in de Brusselse kunstgalerieën Carrefour en Armorial. Daarenboven droegen heel wat belangrijke groepstentoonstellingen bij tot de bekendmaking van zijn werk in België en daarbuiten, onder andere in Parijs, Amsterdam, Stockholm, Keulen, New York, Rotterdam, Caïro, São Paulo, Pittsburgh, Kassel of Tokio.) In 1983 brachten de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van Brussel een selectie uit zijn werk,  ter gelegenheid van het verschijnen van een monografie door Philippe Roberts-Jones. Eerder had Léon-Louis Sosset, in 1951, voor rekening van de Belgische Staat een uitgave gewijd aan de kunstenaar. In 2003 richtte het Museum van Elsene een retrospectieve tentoonstelling van zijn werk in, terwijl een nieuwe monografie, deze keer van de hand van Serge Goyens de Heusch, een nieuw licht op de kunst van Louis Van Lint lint schijnen. Kunstcritici en -historici waren ondertussen niet opgehouden zijnwerk te bespreken in boekwerken of in de pers (o.a. Robert Delevoy, Francine-Claire Legrand, Jan Walravens, Léon-Louis Sosset, Paul Caso, Maurits Bilcke, Stéphane Rey, Alain Viray, Pierre Sterckx, Jacques Meuris, Jean Pigeon, Danièle Gillemon, Claude Lorent).
Men kan werken van Louis Van Lint aantreffen in de meeste Belgische musea, in belangrijke openbare en privé-collecties (Gemeenschappen, provincies, prentenkabinetten, stichtingen, banken, ...), alsook in de musea van Rijsel, Luxemburg, Firenze, New York (Guggenheim en Brooklyn), pittsburgh en São Paulo.

Eerlijk en warm, helemaal naar het beeld van de man, vertegenwoordigt het oeuvre van Louis Van Lint een van de hoogtepunten van de Belgische kunst van de XXste eeuw.